En dan ben je ineens moeder
Jee, wie had ooit gedacht dat ik tranen zou laten als ik ‘mijn kind’ naar de dokter zou brengen. Wie had überhaupt gedacht dat ik moedergevoelens zou krijgen op mijn 40ste?
Ik niet.
Er doorheen zitten
Maart dit jaar was ik bang dat we een lock-down zouden krijgen als in Frankrijk en Italië. Wat doe je dan? Je belt een vriendin die een roedel heeft met meer dan 10 honden met de vraag of je er een mag lenen. Natuurlijk mag dat, leen Yanouk maar een tijdje.
Lang verhaal kort, Yanouk is bij Harm en mij gebleven. Co-houderschap noemt de mediator dat. We zorgen samen voor haar.
Nu zagen we al wel wat vaker dat ze last had van 1 pootje, dan deden we wat rustiger aan en dan ging het wel weer met haar. Tot woensdag, toen zakte ze er helemaal doorheen en keek ze mij ook echt aan (midden op straat); Kaat, ik kan niet meer overeind komen!
Lang verhaal kort, eind van de middag kon ik gelukkig al naar de dierenarts met haar en de volgende dag mocht ik haar komen brengen om foto’s te laten maken van haar pootje(s).
Emotie
Wow, en daar kwam hij binnen. Ik wist natuurlijk al dat ik enorm veel van Yanouk was gaan houden. Maar toen ik haar achter moest laten bij de dierenarts, de tranen vloeide over mijn wangen. Wat een emotie kwam daar los zeg.
Eindelijk snap ik al die diereneigenaren dat ze van slag zijn als er iets is met hun huisdier. Sorry voor al die jaren dat ik het overdreven vond.
Het lijkt echt alsof je een kind hebt, denk ik. Ik heb geen kind dus ik weet het niet, waarschijnlijk zit die liefde nog veel dieper, en dat maakt mij ook wel bang hoor. Hoeveel liefde kun je voelen?
Ik vind het bijzonder wat ik van de week heb ervaren. Heel bijzonder. Intens.
Hoe het nu met Yanouk is? Goed, ze moet rust houden, wat enorm moeilijk is voor haar. Dus het is veel in de bench, 6x per dag 5 minuutjes wandelen. En ze heeft medicatie zodat ze snel herstelt.
Eetbuien
Vroeger was ik een emotie eter en zou dit een reden geweest zijn om mij helemaal vol te eten. Roze koeken, pringles chips, repen chocola. En nu, ik heb niet eens aan eten gedacht. De eetbuien bij iedere emotie zijn voorbij. Ik zeg niet dat ik ze nooit meer heb. Heel af en toe heb ik nog een eetbui, maar die zijn jaarlijks op 1 hand te tellen.
- Nee zeggen tegen koek en snoep - 23 januari 2023
- Waarom ik gezonder ging leven - 2 januari 2023
- Afvallen en kou - 2 oktober 2022
