Over mij…
Wil je energiek en fit zijn? Je sterk voelen en er stralend uitzien? Heb je door alle drukte in je leven even geen idee hoe dat doel te bereiken? Geen probleem! Ik – Kathelijn van Dongen van Natuurlijk! Bij Kaat – help je met veel plezier op weg. Dat doe ik door mijn ervaring en kennis met je te delen.
Je hoort mij vaak zeggen dat je ‘brutaal eerlijk’ naar jezelf moet durven te kijken. Het is tijd om dat zelf ook te doen. Als je tegenover mij zit, denk je misschien dat ik altijd slank ben geweest. Maar wist je dat voeding mij al jarenlang bezighoudt? In 2009 heb ik de opleiding tot gewichtsconsulenten succesvol afgerond en vanaf 2014 ben ik gediplomeerd natuurvoedingsadviseur. Maar ook in de jaren daarvoor heeft voeding mijn leven beheerst. En dan niet in de positieve zin van het woord. Nee, ik heb jarenlang gestreden tegen de EETSTOORNIS BED (Bing Eating Disorder).
Ik ken de STRUGGLE die jij ervaart. Hoe het bij mij ging? Ik at tot ik letterlijk tot de nok toe vol zat. Een wereldgerecht voor twee à drie personen? Dat was mijn avondeten. Slecht? Nee joh, ik had toch gekookt? Naar de frituur gaan en snacken; dat was ongezond. In zo’n wereldgerecht gebruikte ik tenslotte wel diverse groenten. En toch had ik ’s avonds honger. Dan pakte ik chips. Geen bakje. Nee, een hele rol Pringles met chilisaus. En dat zeker twee, drie avonden in de week. Of chocolade. Ja, daar heb ik me ook vaak aan vergrepen. Ik werkte in een bioscoop; daar lagen zoveel verleidingen op de loer.
Wat waren die avonden lastig. ’s Ochtends en ’s middags viel het wel mee. Okay, de ochtenden lag ik meestal in bed. Als ik voor twaalf uur naar de supermarkt was geweest, vond ik dat echt een hele prestatie. Sporten? Daar word je moe van. Ik vond er echt niets aan. Als je me had gezegd dat ik nu twee keer in de week yoga zou beoefenen, twee keer per week krachttraining doe en de overige dagen in de ochtend ga wandelen of hardlopen, dan had ik je echt voor gek verklaard. Had ik je uitgelachen als je zei dat je van sporten juist energie krijgt.
Cambridge, Herbalife, Montignac, shaken, brood-, en zelfs het ziekenhuisdieet – ik deed het allemaal. Zoals ik net al zei: overdag ging het best goed. Soms viel ik af, andere keren niet. Dan was dat natuurlijk altijd de schuld van iemand anders. Dat ik zelf ’s avonds een dubbele portie op at; daar was ik me helemaal niet van bewust. Het was een GEWOONTE GEWORDEN. Net als die bakken chips als ik de kassa had geteld en de chocoladerepen waarin ik mijn troost vond als het even niet meezat. Bij de boodschappen ging het al mis; ik kocht veel in de aanbieding, waardoor ik het voor mezelf goed praatte dat ik van alles dubbele porties in huis haalde. En was zo’n verpakking dan open – bijvoorbeeld van de roze koeken – dan keken die andere koeken me vragend aan. Hup, daar gingen ze vervolgens mijn mond in.
Toch vond ik mezelf niet lelijk. Natuurlijk zag ik in dat ik mooier zou zijn met wat kilootjes minder. Als ik twee kilo was afgevallen, zag ik al het verschil. Het maakte me onzeker. Koos altijd voor zwarte kleding; lekker veilig, zodat ik niet opviel. Mensen die mij van tien jaar geleden kennen, herkennen mij niet meer. Die staan te kijken van de KRACHT DIE IK NU UITSTRAAL.
- Nee zeggen tegen koek en snoep - 23 januari 2023
- Waarom ik gezonder ging leven - 2 januari 2023
- Afvallen en kou - 2 oktober 2022
